Nadzieja wprowadza Miłość
Dużym i ważnym wydarzeniem na Jamnej było zawieszenie figury Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego oraz osadzenie tabernakulum z płaskorzeźbą świętego Jacka autorstwa profesora Józefa Kopczyńskiego. Imponującą figurę Chrystusa z rozpostartymi ramionami w szatach kapłańskich wyrzeźbił również profesor Józef Kopczyński z Poznania. Tuż za tabernakulum w ścianie znajduje się zamurowana mosiężna tuba z aktem zawierzenia samemu Chrystusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie nas samych i Jamnej.
Poznań – Jamna, dnia 3 maja 2002
Akt zawierzenia Panu Jezusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie
samych siebie i Jamnej
Panie Jezu Chryste,
Obecny w Najświętszym Sakramencie!
Przyjmij naszą obecność przed Tobą
i chroń ją teraz i na wieki.
Niech zawsze należymy do Ciebie.
Zechciej zobaczyć nas przychodzących tutaj do Ciebie,
napełniaj nas Tobą,
niech w pobliżu Ciebie stajemy się sobą.
Zabierz nam samych siebie,
a wypełnij Tobą do tego stopnia,
abyśmy za świętym Pawłem mogli wołać:
żyję już nie ja, żyje we mnie Chrystus.
Niech w pobliżu Ciebie, Panie,
dzieją się wszystkie ewangeliczne cuda:
niech chromi odzyskują sprawność na ciele,
głusi niech słyszą,
ślepi niech widzą,
umarli niech zmartwychwstają.
Daj nam, Panie, swoją miłość i pokój,
Bo nikt poza Tobą
nie jest w stanie nam tego udzielić.
Weź nas w swoją opiekę.
Weź w opiekę polską młodzież.
Weź w opiekę nas, którzy budowaliśmy ten kościół,
I nasze rodziny,
i tych, których kochamy.
Powierzamy Ci Panie,
nasze apostołowanie
i tych, którzy się do nas zwracają w imię Twoje.
Daj nam tę łaskę i zechciej się nami posługiwać
dla Twojej chwały i zbawienia ludzi.
A kiedyś pozwól nam oglądać
owoce naszego zasiewu
i łaski Twojego wzrostu.
Niech to miejsce
będzie Twoje na zawsze.
Niech będzie szczególnym miejscem
Twojej chwały, Panie.
Niech będzie miejscem zbawiania ludzi.
Weź w opiekę Jamną i jej mieszkańców.
Niech tutaj nigdy nie zamilknie Twoja chwała, Panie!
A nam, daj żywot wieczny
Przy Tobie, Panie,
w Twoim Królestwie.
Amen.
Wiara wprowadza Nadzieję, Nadzieja wprowadza Miłość
Do tego zawierzenia doprowadziła nas Ona, Matka Niezawodnej Nadziei. Bo zawsze kiedy podawała nam ręce, aby nas prowadzić zadbała, ażeby były one dostatecznie ciepłe…
Historia zawierzenia na Jamnej nie jest skończona. Piszą ją poszczególni ludzie i całe grupy przybywając na Jamną i odnajdując się w pobliżu Obrazu Matki Niezawodnej Nadziei w zielonej sukience, kolorze nadziei.
Nadzieja jest cnotą przyszłości w sposób szczególny. Jamna dzięki Matce Bożej staje się miejscem przyszłości i sanktuarium młodych, którzy są nadzieją Kościoła i Ojczyzny. Na Jamnej czuję się zawsze tak, jakbym własnymi rękami dotykał dziejów Kościoła, dziejów Ojczyzny, swojej własnej historii.
A dzisiaj, kiedy piszę te słowa, to podziwiam siłę Nadziei i tego, jak moja osobista nadzieja stałą się nadzieją społeczną tych, którzy jej zaufali oraz jak z miejsca bez nadziei i desperacji potrafiła uczynić miejsce tryskające nadzieją, która przyciąga i daje życie. Miejsce, któremu zadano śmierć i spalono do szczętu podniosło się i zaczęło żyć. Stało się to wszystko właśnie dzięki nadziei, jaka promieniuje z Obrazu Maryi, Matki Niezawodnej Nadziei. Na Jamną powróciła nadzieja. I tak jak kiedyś ludzie omijali Jamną, do której zarastały drogi, tak teraz ciągną na Jamną, dobrze wiedząc po co. Jamna stała się bowiem świątynią Nadziei!
