Historia
Jamna – najmniejsza, położona najwyżej i jednocześnie najbardziej wysunięta na południe miejscowość gminy Zakliczyn. Stąd można zobaczyć Jezioro Rożnowskie, Pogórze Ciężkowickie, Beskid Sądecki oraz piękną panoramę Tatr.
Początki Jamnej są słabo udokumentowane, choć istnieje wzmianka pochodząca z r. 1370 informująca, że ówczesnymi właścicielami Jamnej byli bracia Klemens i Piotr Rożen herbu Gryf.
Wieś zapisała się na kartach historii dopiero poprzez tragiczne wydarzenia z okresu II wojny światowej. To właśnie w tych rejonach działał od lipca do listopada 1944 r. 1 batalion partyzancki 16 pp. Armii Krajowej pod dowództwem kpt. Eugeniusza Antoniego Borowskiego „Leliwy” – batalion „Barbara”. Partyzanci „Barbary” stali się tak dokuczliwi, że wojskom niemieckim nakazano zlikwidować problem. Gdy żołnierzom udało się wyjść zwycięsko z zasadzki – batalion „Barbara” zatrzymał się w Jamnej. Dowództwo zakwaterowało się w budynku wiejskiej szkoły, położonej na wzgórzu, skąd dobrze widać było okolice. Jamna zmieniła się w obozowisko pełne partyzantów (ok. 600) i koni.
25 września 1944 r., tuż przed świtem, oddziały 14 dywizji SS-Galizien otoczyły obozowisko partyzanckie w Jamnej. Po zaciętej i morderczej walce, partyzantom udało się znaleźć lukę w nieprzyjacielskim pierścieniu – pomiędzy dwoma posterunkami esesmańskich karabinów maszynowych wyprowadzono prawie pół tysiąca ludzi. Mimo znacznej dysproporcji sił, partyzanci wyszli z okrążenia odnosząc zdecydowane zwycięstwo i zachowując nadal siły oraz wolę walki z niemieckim najeźdźcą.
Za pomoc udzieloną partyzantom hitlerowcy spacyfikowali licząca wówczas ok. 200 mieszkańców Jamną. Wieś płonęła przez noc z 25 na 26 września – zginęło 57 osób.
Pół wieku po tamtych tragicznych wydarzeniach, poznańska malarka – Małgorzata Sokołowska – ku pamięci zamordowanych namalowała ikonę Matki Bożej Jamneńskiej – Matki Dobrej Nadziei. 3 czerwca 1998 r. Ojciec Święty Jan Paweł II osobiście koronował Jamneńską Ikonę na Placu św. Piotra.
Stało się to możliwe dzięki Dominikanom, którzy przybyli na Jamną by założyć swoją osadę Respublica Dominicana Jamna Regio Exterritorialis. To ośrodek duszpasterstwa akademickiego, którego początek datowany jest na r. 1992 – wtedy to na Jamną przybywa charyzmatyczny Duszpasterz Akademicki z Poznania o. Jan Góra. Dominikanie na bazie przekazanego przez ówczesny samorząd gminy Zakliczyn budynku byłej szkoły stworzyli na Jamnej Szkołę Wiary „Dom św. Jacka.”
Z czasem o. Jan Góra postanowił wybudować na Jamnej kościół rektoralny, by koronowana ikona Matki Bożej Niezawodnej Nadziei mogła znaleźć godne miejsce. 3 maja 2001 r. nastąpiło poświęcenie Kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Jamneńskiej – Matki Niezawodnej Nadziei, którego dokonał prymas Polski, Kardynał Józef Glemp.
Przez cały czas Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów na Jamnej rozrasta się i przyciąga rzesze młodzieży, pielgrzymów i turystów z całej Polski. Dzieło o. Jana Góry, po jego niespodziewanej śmierci w grudniu 2015 r. kontynuuje o. Andrzej Chlewicki.
7 maja 2019 r. w Rzymie, Generał Zakonu Dominikanów o. Bruno Cadoré wydał akt erygowania domu zakonnego pod wezwaniem Matki Bożej Niezawodnej Nadziei w Jamnej. W ten sposób powstała nowa (29) placówka Polskiej Prowincji Dominikanów na Jamnej. Akt erygowania domu zakonnego został odczytany w niedzielę 19 maja 2019 r., po mszy świętej o godz. 11:00 w kościele na Jamnej. Wierni zebrani na mszy św. przyjęli ten fakt brawami.