Jamna na Facebooku:

  Z a m y ś l e n i a 
o. Andrzeja

2 Niedziela Zwykła


"Oto Baranek Boży... (Jn 1,29).


Baranek Boży,
na którego wskazuje św. Jan Chrzciciel,
jest zarówno Barankiem Starego Testamentu -
Barankiem Ofiarnym na przebłaganie
za grzechy nasze i całego świata,
jak i Barankiem Nowego Testamentu -
Barankiem Sensu -
Wstrząsającym Objawieniem Bożej Miłości,
Apokaliptycznym Barankiem,
Zmartwychwstałym,
który Jeden-Jedyny jest godny wziąć zwój
księgi życia
i wszystkie jego pieczęcie złamać,
abyśmy wiedzieli jaka jest nasza godność,
nasze powołanie
i nasze ostateczne przeznaczenie...
Jaka jest głębia, jaki jest bezmiar,
jaka przepaść Bożej miłości dla wszystkich
grzeszników...

Można to nazwać skandalem miłosierdzia -
to, że Bóg
okazuje swją miłość bezwarunkowo
wszystkim grzesznikom...

To prawda, miłosierdzie Boże jest skandalem
bo jest bezwarunkowe -

Bóg nie żąda od nas wyznania miłości,
ale Jego nadzieją jest, że Go pokochamy...
Kochając nas pomimo wszystko
z nadzieją będzie czekał na naszą odpowiedź:

- Panie,
nie jestem godzien abyś przyszedł do mnie,
ale powiedz tylko słowo a będzie uzdrowiona
dusza moja...


Niedziela Chrztu Pańskie


Tylu jest chrześcijan
w mojej Ojczyźnie,
a tak wiele złości i nienawiści...

Jesteśmy ochrzczeni, ale
nie zawsze tym chrztem żyjemy -
jeden drugiego kąsa i pożera...

Tacy brudni,
odrażający ze złości nie żyjemy
Chryste twoim prawem miłości,
nie jesteśmy dobrzy jak Ty -
nie czynimy dobrze lecz zło
czynimy...

Jednak Bóg jest tak miłosierny,
że jest z nami
nie tylko w naszych niebach,
ale i w naszych piekłach -
jest z nami nawet wtedy, kiedy
my nie jesteśmy z Nim...

Jest z nami, bo chce nas uzdrowić
i uwolnić spod władzy diabła -
i my tego zapragnijmy, i my tego
chciejmy...

Jezu,
coś nagle w rzece przystanął
wśród rzeszy brudasów,
sam jasny i czysty jak anioł -

nikim nie gardzisz,
ani się nie brzydzisz,
nikogo nie masz w nienawiści,
- Panie, miłośniku życia,
obmyj nas z brudu
wszystkich naszych złości,
na powrót przywróć nas sobie,
a tym samym
przywróć nas dobremu życiu...

Przywróć nas sobie, abyśmy byli
zawsze z Tobą, nigdy nie przeciwko
Tobie...


Boże Narodzenie A.D. 2019


"Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas" 
                  (Jn 1,14).


Boże  narodzenie -
jak przed wiekami...
Ciągły cud na nowo -
Bóg się rodzi,
i jest z nami -
spełniło się Słowo...

- Jest Miłość z nami,
miłosierdzie Boże
nad nami,
gdyż miłość 
większa jest od grzechu...

Czy  wierzysz  jeszcze
w miłość -
w jej uzdrawiającą moc?
Czy pragniesz i oczekujesz
tego, by  miłość  przyjąć?
Czy pragniesz i oczekujesz
własnej przemiany?!

Przecież tak blisko jest...
- w zasięgu
twojego zranionego serca...


Roraty - 24 grudnia


"Błogosławiony Pan,
Bóg (...)
bo lud swój nawiedził
i wyzwolił...(Łk 1,67).

Kończy się  Adwent,
to ostatnie Roraty -
dzisiaj Wigilia...

Pan  blisko  jest,
Oto nadchodzi,
Umiłowany mój...
Oto stoi za murem,
Patrzy przez okno,
Zągląda przez kraty...
Odzywa się,  
I mówi do mnie: 
A serce? 
Może zostało ci serce?
Może serce jeszcze
zostało?!

To nic, 
że za murem wrogości,
za kratami strachu
i zniewoleń, 
śmiesznych przywiązań...

Przecież jeszcze dycha -
nie ze wszystkim 
stwardniało...
Jeszcze może kochać,
bo jest kochane...


Roraty - 23 grugdnia


"I padł strach na wszystkich..." 
                           (Łk 1,65).


A twoje strachy, twoje lęki -
co ciebie przeraża i trwoży?

Obecność 
Świętego  pośród  nie świetych?
Obecność
Miłości pośród  niekochających,
zadufanych  w sobie, takich
co mają pustynię w sercach?

Świętość i miłość Pana Boga
nie mogą cię zranić, nie mogą
cię zabić -
mogą cię uleczyć, oczyścić...

Wcale  nie  musisz  się  bać!


IV Niedziela Adwentu


"...Józef uczynił tak,
jak mu polecił anioł Pański:
wziął swoją Małżonkę do siebie" 
                         (Mt 1,24).


Nie pamiętam gdzie,
i od kogo to usłyszałem,
ale myśl była taka, 
że św. Józef był człowiekiem 
czynu...
Zrobił swoje -
spełnił misję jaką mu
Pan Bóg wyznaczył
i odszedł z kart Ewangelii 
bez słowa, nie trzaskając
drzwiami...

Można powiedzieć, 
że w życiu św. Józefa 
widoczny jest tylko czyn - 
to dobro, które P. Bóg sprawił
przez niego...
Natomiast on sam,
cała jego postać zasnuta jest
cieniem milczenia...

Myślę, że poza zasłoną, 
poza cieniem milczenia
kryje się to najważniejsze -
św. Józef nie mógł 
nie zapytać siebie, w sercu:
Dlaczego czynię, to, co czynię?

Odpowiedź 
mogła być tylko jedna:
Czynię to, co czynię, bo kocham!

Kto kocha,
nie musi nic mówić...
Serce kochające, to serce
prawe - 

miłość nie czyni drugiemu nic 
złego...

- Kto kocha,
tylko dobro czyni,
bo pozwala, 
by Pan Bóg w nim działał...



Roraty - 21 grudnia


"Błogosławiona jesteś,
któraś uwierzyła..." (Łk 1,45).


Błogosławieni - szczęśliwi,
którzy wierzą Bogu,
wierzą Jego miłości...

Nie powinieneś wątpić
ani rozpaczać, grzeszniku,
ale ufać miłosierdziu -
ufać miłości, która nas
szuka...
- Nas, którzy wciąż upadamy
i ukrywamy się przed Nim,
przed naszym Bogiem
w zagłebieniach skały,
w szczelinach przepaści
naszych lęków...

O tej miłości tak pięknie
mówi Pieśń nad pieśńiami...

Czy ty to widzisz i słyszysz
duszo moja?
Oto On!
Ukochany twój!
Oto nadchodzi.
Odzywa się
i mówi do ciebie:

Powstań, przyjaciółko moja,
piekna moja,
ukryta w zagłębieniach skały,
w szczelinach przepaści,
ukaż mi swą twarz,
daj mi usłyszeć swój głos!
Bo słodki jest twój głos
i twarz pełna wdzięku (Pnp 2,8-14).

Jak tu nie wierzyć takiej
miłości???
- Jeśli takiej miłości
boisz się zaufać, to komu
zaufać się nie boisz?!



Roraty - 20 grudnia


"...niech mi się stanie według
twego słowa"             (Łk 1,38).


Anioł Pański,
Zwiastował Pannie Maryi
Tajemnicę Bożego wcielenia,
Tak przeogromną, nieogarnioną,
Że każdy śmiertelnik
Ugiąłby się pod jej ciężarem,
Wątpiąc że to się stanie, 
Co mówi Anioł...

Maryja, ani nie ugieła się,
Ani nie zwątpiła...
Nie zażądała też znaku z nieba,
Jak to uczynił 
(słyszeliśmy wczoraj)
Zachariasz pytajac: Po czym
To poznam?

Maryja nie wątpiąc,
Że to może się stać, zapytała
Tylko - jak?  Jak to się stanie?

Wiara nie chce być bezmyślna
I ślepa, dlatego pyta, szuka
Zrozumienia...
Rozumienie ją oświeca,
Otwiera oczy serca...
Bo dobrze widzi się tylko sercem.
Najważniejsze jest niewidoczne
Dla oczu.

- O, daj nam Panie
Natchnienie do takiej wiary -
Wiary Panny Maryi,
Wiary z otwartym sercem -
Sercem, 
które z ufnością przyjmuje
Słowo Boże i rozważa je...




Roraty - 19 grudnia


"...Elżbieta była niepłodna,
już w podeszłym wieku" (Łk 1,7).


Kobiety z dzisiejszych czytań,
które były już w podeszłym wieku,
niepłodne i nie rodziły, 
dzięki Bożej interwencji rodzą 
i są matkami -
dla Boga 
bowiem nie ma nic niemożliwego...

Jest to wielka metafora życia
wewnętrznego - życia duchowego.

Jest coś takiego, jak duchowa
starość, 
duchowa niemoc, bezpłodność -
to, że potrafimy, nie umiemy
kochać...
Nie potrafimy, nie umiemy 
na miłość odpowiedzieć miłością - 
brak nam inicjatywy...

Pan Bóg jest zawsze twórczy -
w tym sensie, zawsze młody...

Wciąż i wciąż wychodzi nam
na przeciw z inicjatywą miłości
chcąc nam powiedzieć, że miłość
w naszym życiu jest możliwa,
nawet gdyby to życie, w oczach
ludzi i w naszych 
własnych oczach wyglądało, 
że jest już stare, zużyte, bezpłodne...  


Roraty - 18 grudnia


"...Józef był człowiekiem prawym.
Nie chciał Jej zniesławić" (Mt1,19).


Serce kochające, to serce prawe -
miłość 
nie czyni drugiemu nic złego...

Stąd decyzja Józefa:
Nie chciał zniesławić Maryji
swej małżonki, bo ją kochał...

Słowo zniesławiajace ma ogromny
ciężar - 
może kogoś, kogo zniesławia
przygnieść do ziemi na długie
lata, złamać, ścisnąć mu serce, 
poranić; może nawet zabić...

Stąd wielka odpowiedzialność,
by nie wypowiadać złych słów
o drugim...

W  świetle  dzisiejszej  Ewangelii
i postawy Józefa przyjrzyjmy się
naszej codzienności -
tyle w niej złych słów o drugim...

-  Czy  dostrzegamy  w sobie  winę
zniesławiania innych?


Roraty - 17 grudnia


"Rodowód Jezusa Chrystusa,
syna Dawida, syna Abrahama" 
                           (Mt1,1).


Rodowód naszego Zbawiciela
wpisuje się w ciąg
wszystkich ludzkich rodowodów..

Wszystkie one mają wspólną cechę:
Przodkowie, pradziadowie Jezusa
i nasi pradziadowie - wszyscy oni
byli ludźmi grzechu;
mieli swoje wzloty i upadki.
W ich, poplątane i krzywe historie
wpisywały się łaska i grzech,
wierność i zdrada,
odwaga i tchórzostwo - całe to
poplątanie dobrego i złego...

Ale miłość większa jest od grzechu...

Rodowód naszego Zbawiciela,
jak i każdy ludzki rodowód
pokazuje jedno:
że na krzywych poplątanych
liniach ludzkich historii Pan Bóg
kreśli prostą linię...

- Tą linią jest historia zbawienia
ze szczęśliwym jej finałem:
Jak napisał poeta R. Brandstaetter:
"Wierzymy, że z miłosci powstaliśmi
i w miłość się obrócimy".



Roraty - dzień trzynasty


"Jakim prawem to czynisz?
I kto Ci dał tę władzę? 
                   (Mt 21,23).


Ręce opadają
z bezsilności,
gdy Miłość
pytają -
dlaczego kocha?

Kocha, bo prawem 
Miłości jest kochać
wbrew wszystkiemu,
co miłością nie jest -
kochać 
pomimo wszystko...

Miłość, dlatego że 
kocha
jest wszechmogąca,
tak wszechmogąca,
że nie wszystko może -
nie ma takiej władzy,
by na kimś wymusić
kochanie...

- Jest bezradna, bezsilna
wobec serc 
przewrotnych i pysznych -
wobec serc nieufnych,
zamkniętych na Miłość...



III Niedziela Adwentu


"... błogosławiony jest ten,
kto we Mnie nie zwątpi" (Mt 11,6).


Często narzekamy na otaczający
nas świat,
że pełen jest smutku i zątpienia -
podobny do pustyni i spieczonej
ziemi, do stepu, co nie rozkwita,
nie wydaje kwiatów,
gdzie chwała Pana i wspaniałość
naszego Boga nie wybrzmiewa...

I tylu w tym świecie ludzi smutnych,
porażonych zwątpieniem, bez nadziei
w sercu, ludzi małodusznych, którym 
brak odwagi,
ludzi chwiejnych, niestałych, 
którzy są jak trzcina kołysząca się 
na wietrze...

I tylu w tym świecie ludzi 
odwróconych od Boga i żyjących bez
Boga - 
ślepych i głuchych, 
chromych i niemych -
ludzi, którzy tego nie wiedzą, 
jak są biedni i nadzy,  
nawet jeśli opływają we wszystko
i miękkie szaty noszą...

Jezu, Ty mówisz:
Błogosławiony jest ten, kto we Mnie
nie zwątpi  -  błogosławiony znaczy
szczęśliwy...

Świat poddany marności, 
poddany w niewolę zepsucia
z upragnieniem oczekuje 
objawienia szczęśliwych chrześcijan 
- proroków obecnego czasu próby,
świadków nadziei, 
która radością rozkwita, która życiu
udziela życia, przywraca wiarę 
w miłość, 
która  większa jest od grzechu...

Odwagi! Nie bój się!
Jeśli Bóg jest z tobą a ty z Bogiem
- prorokiem, błogosławionym, 
czyli szczęśliwcem będziesz ty!!!


Roraty - dzień dwunasty


"...postąpili z nim tak
jak chcieli.
Podobnie Syn Człowieczy
dozna  od nich cierpień" 
                   (Mt 17,12).


Możesz  postąpić z kimś
tak, jak zechcesz...

- Możesz  głęboko kogoś
zranić,
ścisnąć, a nawet złamać
komuś serce...
Powiem  więcej,  możesz
zabić, ale
nie musisz  tego robić!!!

Jeśli jednak to zrobiłeś,
jeśli to robisz, jeśli
jesteś zły i zło czynisz,
jeśli nie kochasz,
to znaczy,  że nie jesteś
jeszcze wolny

Dlatego proś Tego, który
ku wolności nas wyzwolił-
Dyskretnego  Przyjaciela,
Tego,  który  idzie obok
każdego z nas, i na którym
zawsze  możesz się oprzeć:

Panie Jezu,
daj mi wolność, 
abym mógł być dobry, 
abym mógł kochać,
albowiem 
tylko wówczas jestem,  
gdy jestem dobry
i gdy kocham -
to jedyny sprawdzian 
mojego człowieczeństwa  
i mojej wolności... 



Roraty - dzień jedenasty


"Z kim mam porównać
to pokolenie?
Podobne jest ono 
do przebywających 
na rynku dzieci,
które  przymawiają
swym rówieśnikom" 
              (Mt 11,16).


Przekora u dzieci,
to  nie  to  samo
co zła wola
u ludzi dorosłych...

Przekora  dziecięca
bywa na ogół naiwna,
głupia
i    nieprzemyślana
- jeśli zło czyni, 
to nie wie, co czyni...

Ci, którzy tak błądzą
zawsze  mogą  liczyć
na  Bożą  cierpliwość,
wyrozumiałość
i miłosierdzie...

Są   jednak   tacy,
którzy  kierują się
wolą złą,
czyli wolą czynienia zła
Takie postępowanie jest
wyrafinowane
i przemyślane
-  czynią  zło   wiedząc
że  zło czynią...

Tym    sposobem
upodabniają się
do diabła, 
który za nic ma 
Bożą miłość;
który miłosierdzie Boże
radykalnie odrzucił... 



Roraty - dzień dziesiąty


"... królestwo niebieskiego
doznaje gwałtu i ludzie
gwałtowni zdobywają je" 
                   (Mt 11,12).


Wiara jest walką o wiarę,
tak jak 
miłość  walczy  o miłość...

O  niebo  zatem   trzeba
zawalczyć - 
niebo 
zdobywa  się    miłością...

Jej orężem nie jest miecz -
symbol  władzy i przemocy...

Orężem   miłości  jest:
Twoje spojrzenie i twój
uśmiech;
twoje  piękno  i  twoja
dobroć;
twoje współczucie
i  twoje   przebaczenie;
twoje  miłosierdzie... 

Czyli  to  wszystko 
co  otwiera   naszą 
śmiertelną rzeczywistość
na coś innego,
nieśmiertelnego...

I  to  inne,  nieśmiertelne,
czyli  niebo,  
sprowadza w naszą 
śmiertelną rzeczywistość - 
tak więc
rzeczywiście   królestwo
niebieskie pośród nas jest... 



Roraty - dzień dziewiąty


"Przyjdźcie  do  Mnie  wszyscy,
którzy  utrudzeni i obciążeni
jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźmijcie moje jarzmo na siebie
i uczcie się ode Mnie, bo 
jestem cichy i pokorny sercem,
a znajdziecie ukojenie dla dusza
waszych"             (Mt 11,28-29).  


Jeśli nawet przychodzimy 
do Jezusa  utrudzeni  
i  obciążeni,
to niczego 
nie chcemy się uczyć -
lękamy się 
być podobni do Niego...

Hardzi, napastliwi,
pyszni - 
mamy pustkę w duszy, 
i ten wielki strach...,
by swego serca 
nikomu nie dawać,
nawet zwierzęciu,
bo może być ściśnięte, 
zranione,
a nawet złamane...

Kto nie podjął jeszcze 
ryzyka miłości, 
kto kochać nie umie
przegra - z jarzmem
wcale  nie  słodkim,
pod naporem brzemienia,
które okaże się 
za ciężkie,
by je samemu unieść...



Roraty - dzień ósmy


"... cieszy się nią bardziej..." 
                         (Mt 18,13).


O, ty który wciąż uciekasz -
dziecię ślepe,  najdroższe,
najukochańsze,
Ja  ciebie  szukam  zawsze...

- Odpędziłbyś precz miłość,
gdybyś Mnie odpędził...

Pan  Bóg  cieszy się
"uciekinierem  swoim",
gdy go znajdzie - tym, 
który był umarły, a ożył,
zaginął, a odnalazł się...

- Pytanie, dlaczego bardziej,
aniżeli tymi wszystkimi,
którzy nie uciekli od Niego,
nie odeszli?!!

Można być w Kościele - w tej 
"Bożej owczarni" a nie wiedzieć,
czym naprawdę jest miłość...

"Uciekinierzy Boży" - ci,
wszyscy z "odzysku" już wiedzą...


Roraty - dzień siódmy


"A jacyś mężczyźni przynieśli
na noszach człowieka, 
który był sparaliżowany..." (Łk 5,18).


To dzięki  wierze  przyjaciół
sparaliżowany człowiek został
uwolniony od swoich grzechów...

Przesłanie dzisiejszej Ewangelii
jest wiarygodne, choć brzmi
niewiarygodnie:
Ten którego kochają zostanie
zbawiony

Dobrze jest na kogoś liczyć,
gdy grzech nas powali, prawda
nam się wymknie - gdy dopadnie 
nas duchowy paraliż...

Ile razy błądziłeś,
ale ktoś cię kochał...,
czekał w oknie,
bo oddech pozostał na szybie
Ile razy grzeszyłeś -
łza cię uzdrowiła,
niejedna modlitwa, nadzieja
czyjaś...

A nawet, gdy bliskich zabraknie
sam Pan Bóg przygarnie...
- Powie ci to Jezus, za grzechy
nasze na krzyżu powieszony:
Ten którego kochają zostanie
zbawiony...



II Niedziela Adwentu -
Niepokalane Poczęcie NMP


Najswiętsza Dziewico,
Przybytku Boga z ludźmi,
Maryjo, Ziemio Święta,
Panno Niepokalana -
Jak łza czysta, pełna łaski,
czyli pełna miłości...

- Módl się za nami, bo my,
ani nie jesteśmy czyści,
ani niepokalani,
i miłości jest w nas tak mało...

My nie potrafimy, nie możemy
nie grzeszyć...

Nawet, gdy nie chcemy, to -
grzeszymy, niosąc w sobie
tajemnicę pierworodnej winy,
przekleństwo
Adamowego grzechu...

Módl się za nami
Najświetsza Dziewico,
Panno Niepokalana,
bez grzechu poczęta,
bo my grzesznicy 
potrzebujemy łaski zmiłowania -
Bożego miłosierdzia...



Roraty - dzień szósty


"Darmo otrzymaliście, darmo
dawajcie"           (Mt 10,8).


Wokół wielki tłum -
rzesze ludzi
znękanych i porzuconych...

Jedni są zagubieni,
jak dzieci we mgle...

Inni zniewoleni,
zmanipulowani,
jak pajacyki-marionetki
w cudzych rękach...

Jeszcze inni nie są sobą -
nieautentyczni, są 
jak papierowi bohaterowie
powieści, 
którym się wydaje, 
że żyją realnym życiem, 
i że mają 
nad innymi jakąś władzę...

Czy ktoś się znajdzie,
kto im powie:
To jest droga, idźcie nią!

Czy ktoś się znajdzie,
kto ich przekona,
że Chrystus jest tą drogą?

- W sposób autentyczny,
przekonujący i szczery,
tylko ktoś zraniony
tak jak oni; ktoś,
kto sam otrzymał łaskę
uzdrowienia od Jezusa -
Zranionego Uzdrowiciela...

Darmo otrzymał,
darmo więc daje -
uzdrawia 
sam będąc zranionym...



Roraty - dzień piąty


"Według wiary waszej niech się
wam stanie"           (Mt 9,29b).


Według wiary naszej? -
jakże stanie się nam cud,
skoro jest taka mała,
niewielka, że pożal się Boże...?

Małej wiary, zbłąkani,
zagubieni w tłumie
ludzi szemrzących
widzimy tylko
wielką ciemność...

- To, że świat pełen jest
ciemięzców,
co za złem gonią,
którzy słowem przywodzą
innych do grzechu;
pełen specjalistów
od pomieszania
złego i dobrego, ludzi
przekupnych i sprzedajnych,
niesprawiedliwych sędziów...

Jezu, ulituj się nad nami!
I przymnóż nam wiary,
aby otworzyły się nam
nasze oczy na maleńką
miłość,
która może wszystko zmienić...


Roraty - dzień czwarty


"Nie każdy, kto mówi Mi: Panie,
Panie!,
wejdzie do królestwa niebieskiego..."
                              (Mt 7,21).



Gdy język kłamie myślom,
modlitwa jest nieszczera,
nieautentyczna...

Mówię: Panie, Panie...,
a myślę swoje i siebie słucham, 
nie Pana Jezusa 

- Siebie,
swoich własnych myśli słucham
i swoje robię...

Taka modlitwa,
nie ma nic wspólnego z wiarą -
jest wyrazem niewiary...
Nie przekłada się
na nasze dobre życie, na uczynki
płynące z wiary - 
jej owoce są z gruntu robaczywe...



Roraty - dzień trzeci


"Żal Mi tego ludu. (...) nie mają co jeść" 
                                  (Mt 15,32).


Nasz Bóg, który karmi nas tak obficie
chlebem życia
i poi ze źródła swego zranionego serca,
z którego wypłynęła krew i woda
jako zdrój miłosierdzia dla nas i całego
świata, sam jest głodny i spragniony -
głodny i spragniony miłości...

Byłem głodny a nie daliście Mi jeść;
byłem spragniony a nie daliście Mi pić...
                               (Mt 25,42)

Czy my to słyszymy? I czy widzimy? -

- Panie Jezu,
zedrzyj zasłonę zapuszczoną na twarzach
ludzi, których spotykamy i caun, 
który ich okrywa, byśmy mogli najpierw 
Cię zobaczyć i nie zwlekając zaspokoić 
Twój wielki głód, Twoje wielkie pragnienie...

Roraty - dzień drugi


"Zła czynić nie będą ani zgubnie 
działać..." (Iz 11,9).


Zła czynić nie będą... - to taki
sen-marzenie Boga.
Marzenie, 
które wypełnia całe Pismo Święte... 

Jezus rozradował się w Duchu Św.
widząc spełnienie się
marzenia-snu Boga - widząc finał
swego dzieła, które zapoczątkował
na drzewie krzyża...

- Zwyciężając zło dobrem,
zapoczątkował cudowną przemianę
świata.

Jeśli to widzimy i w tej cudownej
przemianie świata uczestniczymy,
przykładając rękę do tego, by zło
dobrem zwyciężać, to i my należymy
do grona ewangelicznych "maluczkich"
- tych, o których Pan Jezus mówi, że
są szczęśliwi...



Roraty - dzień pierwszy


"Jezus (...) zdziwił się..." (Mt 8,9).


Dziwny jest ten świat i wiele rzeczy
w nim dziwi, zdumiewa - 
wiara i niewiara. Wiara tam,
gdzie się jej najmniej spodziewamy,
i niewiara tam,
gdzie mamy prawo jej oczekiwać, 
spodziewać się, że jest a jej nie ma...

Dlatego nie sądźmy, nie wyrokujmy,
kto bliżej a kto dalej od Boga;
kto wierzący a kto niewierzący...

- Jedno jest pewne:
Wszyscy jesteśmy grzesznikami, 
wszyscy
potrzebujemy Bożego miłosierdzia
na które otwiera, paradoksalnie,
modlitwa wierzącego poganina
utrwalona na zawsze w liturgii Mszy św.

- "Panie, nie jestem godzien abyś
przyszedł do mnie, ale powiedz tylko
słowo a będzie uzdrowiona dusza moja".


I Niedziela Adwentu


... w chwili, 
kiedy się nie spodziewacie
Syn Człowieczy przyjdzie (Mt 24,44b).


Syn Człowieczy  przyjdzie 
wraz z kataklizmem nagle, tak 
że nie będzie czasu ani pomyśleć,
ani przygotować się na tę chwilę.

Gdy kataklizm będzie wszystko
niszczył, 
liczyć się tylko będzie stan 
naszego serca.

Kto kocha czeka, na ukochanego.
Czasem 
oczekiwanie  jest już miłością.

A zatem, to co będzie z nami,
co może się stać, gdy Chrystus
przyjdzie, jest zapośredniczone
w "tu i teraz" w pytaniu 
o stan serca - to, czy kocha?
I czy czeka?

Zaczyna się kolejny Adwent
naszego życia - czas sposobny,
żeby podreperować stan serca,
które może ledwo dycha, bo na nic  
i na nikogo już nie czeka...

Wskazówką niech dla nas będzie
treść tego oto wiersza, który
nosi tytuł "Czekanie":

Popatrz na psa  uwiązanego przed sklepem
o swym panu myśli
i rwie się do niego
na dwóch łapach czeka
pan dle niego podwórzem łąką lasem domem
oczami za nim biegnie
i tęskni ogonem

pocałuj go w łapę
bo uczy jak na Boga czekać






Niedziela 
Chrystusa Króla Wszechświata


Wybaw siebie i nas! (łk 23,39b).


Tak, Jezus jest twoim, moim -
jest naszym Królem, który wybawia...

Jako wierzący, przywykliśmy 
tak myśleć i tak mówić,
pytanie tylko, jakiego wybawienia
u Jezusa szukamy?

Czy jak złoczyńca z dzisiejszej
Ewangelii domagamy się wybawienia
od gwioździ, krzyża, od śmierci -
od naszych wielkich i małych
nieszczęść, które jak kamienie
spadają na nas z nieba?

Czy też, mając świadomość własnych
grzechów, że i my jesteśmy winni
śmierci Jezusa, szukamy u Niego 
wybawienia, ale od naszych grzechów 
i wiecznego potępienia...

- Jezus, nasz Pan i Król wybawia
nas od piekła...



XXXIII Niedziela Zwykła


...ukażą się straszne zjawiska
i wielkie znaki na niebie (Łk 21,11b).


Na dzisiejszą Ewangelię, która
zapowiada koniec świata nakładają
mi się słowa tego wiersza:

- Bluźnisz że Pan Jezus na śmietniku
nikt Go nie kocha lubi szanuje
- Świat sam świństwa wszystkie zwymiotuje
a On jak łza matki na starym klęczniku

W czasach ostatecznych, tuż przed końcem
świat czekają potężne torsje...
Będzie tak jak z chorym człowiekiem,
który wymiotuje, wszystkie świństwa
z siebie wyrzuca i potem jest oczyszczony.

Zło, całą nienawiść, wszystkie świństwa
jakie są na świecie, świat sam wypluje.
Bedzie to jak kataklizm,
ale świat oczyści się ze wszystkiego,
aby żyć już potem z Jezusem Bożym życiem...


XXXII Niedziela Zwykła


Bóg nie jest Bogiem umarłych,
ale żywych. Wszyscy bowiem
dla Niego żyją    (Łk 20,38).


Wszyscy  dla  Boga  żyją...

Choć nie wszyscy
Wiedzą o tym,
Że w wieczniości
Wszystkich nas zadziwi
Zaskoczy
Bóg bogaty w miłosierdzie
Bóg miłości -

Bóg żyjący
Dla wszystkich...

Nazywają cię nieszczęściem
Śmierci -

Chwilo największej nadziei...


XXXI Niedziela Zwykła


Zacheuszu, zejdź! Pospiesz się,
bo dziś muszę zatrzymać się
w twoim domu.          (Łk 19,5)


Przychodzisz, Panie, aby szukać
i zbawić to, co zginęło,
zatraciło się w "bezbożnym" świecie
i w jakimś sensie już obumarło...

Przychodzisz, bo miłujesz i ocalasz
wszystko, bo to wszystko Twoje -

Niczym nie gardzisz, niczym się
nie brzydzisz, Panie, miłośniku życia...

Świat cały przy Tobie jak ziarnko
na szali, kropla rosy porannej, co spadła
na ziemię...

Kimże jesteś
"mały śmieszny człowieczku", że się tak
wynosisz w swojej pysze i żyjesz, jakby
Boga nie było, jakby Bóg nie istniał?

Kimże jesteś, gdyby Bóg cię nie kochał?
Kimże jesteś bez Jego tchnienia
i bez Jego miłości - prochem i niczym...

O, gdybyś jednak wspiął się, jak celnik
Zacheusz, ponad swoją pychę,
ponad swoje ograniczenia, ponad ludzkie
opinie, to byś z pewnością zobaczył
jak droga Bogu jest dusza twoja.
Zapisał cię na rękach swoich i wyryłaś się
głęboką raną w Jego sercu -

Dziś zbawienie może stać się udziałem
i twojego domu... 


XXX Niedziela Zwykła


Jezus powiedział do niektórych,
co ufali sobie, że są sprawiedliwi,
a innymi gardzili (Łk 18,9).

Pogarda dla drugiego człowieka
ma mnóstwo wcieleń, ma wiele twarzy...

To bardzo groźna choroba ludzkiego
serca, które nie ma w sobie miłości -
nie ma w sobie głębokiego miłosierdzia,
ani przebaaczenia, ani łagodności,
ani delikatności, ani cierpliwości,
ani pokory...

Myślę, że ludzie z pogardą w sercu
są nieszczęśliwi - nie mają innym
nic do dania, nic do zaofiarowania
oprócz pogardy, 
a to stanowczo za mało na szczęście...

Szacunek dla drugiego człowieka,
dla każdego człowieka jest warunkiem
szczęścia.

Inaczej mówiąc: Miłość jest wszystkim,
co potrzebne do szczęścia...


XXIX Niedziela Zwykła


Czy jednak Syn Człowieczy 
znajdzie  wiarę na ziemi, 
gdy przyjdzie?    (Łk 18,8).


Jest w tym pytaniu  
głęboki smutek,
z powodu człowieka, 
w którym umarła wiara...

Jakże się nie smucić,
skoro  tylu uważa się
za chrześcijan, 
a Jezus nie rozpoznaje  
w nich swoich uczniów...


XXVIII Niedziela Zwykła


Jezus zapytał: Czy nie dziesięciu
zostało oczyszczonych? Gdzie jest
dziewięciu? (Łk 17,17).


Dziesięciu  nieszczęśliwych  ludzi
zanosi wspólne błaganie,  wiedząc,
że jedynie Jezus  może ich uleczyć.

Nieszczęście jednoczy ludzi -
szczęście z ocalenia i wdzięczność,
niekoniecznie...


XXVII Niedziela Zwykła

Apostołowie prosili Pana:
- Przymnóż nam wiary (Łk 17,5).


I my powinniśmy prosić:
- Panie, przymnóż nam wiary,
bo jej tyle mamy, 
że pożal się Boże...

Nasza wiara
nie wyrywa drzew z korzeniami
i nie przesadza ich w morze...

Jest zbyt słaba i mała -
taka maleńka, o wiele mniejsza
od gorczycznego ziarenka...

Do tego 
jest już stara i zmęczona,
a przez to 
taka nieufna i bojaźliwa...

Pośród narodu zepsutego 
i przewrotnego nie jawimy się 
jako źródła światła w świecie -
nie zachowujemy się jak trzeba...

Panie, przymnóż nam wiary,
byśmy nieużyteczni stawali się
użyteczni - dla Twojej, Panie
chwały, nie dla naszej...

I gdy słyszę słowa 
tak dobrze mi znane: 
- Bądź wierny Idź!
masz mało czasu 
trzeba dać świadectwo,

tym bardziej proszę: 
"Panie, przymnóż mi wiary".


XXVI Niedziela Zwykła


"Jeśli Mojżesza i Proroków
nie słuchają, to nawet
gdyby ktoś powstał z martwych,
także nie dadzą się przekonać" 
                      (Łk 16,31).


Biada niemiłosiernym
i beztroskim, zadufanym
we własne swe siły,
zakochanych we własnych
swych słowach,
którzy ufność pokładają
w swoich bogactwach,
i tym,
którzy Boga mają za nic,
bo jak mówią: nie wierzą -

Którzy rękę przykładają
w pomieszaniu dobrego i złego -
z pożytkiem dla złego...

Którzy krzywdzą człowieka
prostego, nad krzywdą jego
śmiechem wybuchając -
krzykliwe grono bałwochwalców
i błaznów,
gorszycieli wszelkiej maści
obrażających Boga,
szkalujacych każdą świętość...

I co z tego, że świetnie się bawią?! -

Przyjdzie czas, że odejdą nagle
niby sen poranny,
jak rosa, która prędko znika,
jak trawa - rankiem zielona
i kwitnąca, wieczorem więdnie
i usycha -
zostaną pogrzebani jak grzebie się
zwierzęta,
i nic po nich nie zostanie...

- Panie,
naucz nas liczyć dni nasze
byśmy zdobyli mądrość serca...

Mądrość, która mówi: W dobrych
zawodach walcz, walcz o wiarę,
podążaj za sprawiedliwością,
pobożnością, miłością,
wytrwałością, łagodnością.
Zdobądź życie wieczne - do niego
przecież zostałeś powołany...


XXV Niedziela Zwykła


"Nie możecie służyć Bogu i mamonie" 
                            (Łk 16,13).


Dla bardzo wielu ludzi, niestety,
to pieniadze są bogiem.
- Wszystko zrobią dla mamony...

Rozsądni,
wśród podobnych sobie, wiedzą
jak radzić sobie w życiu;
co mogą jeszcze z tego życia
wycisnąć, wyrwać, co jeszcze
skonsumować,
wchłonąć w siebie i zużyć.

A brakuje im
wyobraźni w sprawach duchowych.
- Nie umieją, nie chcą, nie potrafią
wsłuchwać się w siebie, żeby
sprawdzić, co Bóg myśli o ich życiu...

Niemodne dziś pytanie:
Co Bóg myśli o moim życiu?
I co będzie potem,
gdy spotkam się z Bogiem twarzą
w twarz?


XXIV Niedziela Zwykła


"Cieszcie się ze mną,
bo znalazłem owcę,
która mi zginęła" (Łk 15,6).


Pomiędzy dobrem i złem -
Każdy z nas rozpięty...

Obok podobne krzyże,
Nie mniej samotne w męce -

Nic dziwnego,
Że co chwilę upadamy -

Wszyscy... Bo my wszyscy -
Jesteśmy grzesznikami...

Dostępujemy jednak
Miłosierdzia Bożego
ponieważ
działamy z nieświadomością
w niewierze...

Pan Bóg kocha
wszystkich grzeszników
i z miłości do wszystkich
szuka jednego -
Bo jak kogoś jednego brak,
to nie ma wszystkich...

Jest taki piękny polski zwyczaj -
Kiedy jesienią nawiedzamy
cmentarze,
by na grobach naszych
bliskich zapalić światła,
zapalamy też świecę na grobie
o którym już nikt nie pamięta,
na którym nikt nie pali świateł...

Czynimy tak,
by wszyscy cieszyli się Bogiem
i ludzką pamiecią -
Bo jak kogoś jednego nie ma,
kogoś jednego brak
to nie ma wszystkich...

Tak też nie jest wolą
Ojca naszego, który jest w niebie,
żeby choćby jedno z nas zginęło...


XXIII Niedziela Zwykła

Jezu, Ty mówisz: "...nikt z was,
jeśli nie wyrzeka się wszystkiego,
co posiada, nie może być moim
uczniem" (łk 14,33).


Wyrzec się wszystkiego,
Czyli tak naprawdę
Wszystko oddać Bogu -
Wszystko, wszystkich
I siebie samego...

Nie 1/4 siebie, ani 1/3,
Ani nie pół -
Całego
- Całe swoje życie 
Na Boga zdać,
Panu Bogu zawierzyć...

W liczeniu zysków i strat
Być tak jak Jezus,
Który obliczył,
Że jesli jest miłość
I śmierć się opłaci...

Kiedy więc pytasz:
Dlaczego śmierć
Krzyż
Usmiech
Rana głęboka

Widzisz
To takie proste
Kiedy się kocha



XXII Nedziela Zwykła


"...odpłatę bowiem otrzymasz
przy zmartwychwstaniu..." (Łk 14,14).


Uczta za "Bóg zapłać" -
Okazana komuś bezinteresowna
miłość
bez wynagrodzenia tu na ziemi,
za naszego życia...

- Miłość, czyli zapomnienie
o sobie z myślą o drugich...

Miłość to taka wielka sprawa -
Bóg nie tylko o nią orosi,
ale i za nią dziekuje,
obiecując tym, którzy kochają
nagrodę w niebie
przy zmartwychwstaniu,
a tu na ziemi, jeszcze za życia
"szczęście" czyli radość...

Jaka to radość
pomagać
dźwigać
biec do chorego
z wywieszonym językiem
własne swe serce nieść
jak gorączkę
rozdawać
i wciąż się czuć
bezradnym
być niczym
by Pan Bóg mógł działać
wszystko jest wtedy
kiedy nic dla siebie 

Radość tu na ziemi i szczęście
w niebie za miłość -
miłość  za "Bóg zapłać"
- czy można chcieć więcej?
                 
XXI Niedziela Zwykła


"...są ostatni, którzy będą 
pierwszymi i są pierwsi,
którzy będą ostatnimi" (Łk 13,30).


To nie są żarty -
Drzwi do nieba są ciasne...

Im bliżej drzwi,
tym wyraźniej widać,
jak baedzo są ciasne,
i co trzeba zrobić,
by do nieba wejść.

Tych drzwi ominąć sie nie da,
ani na prawo, ani na lewo,
ani bokiem.
Każdy się na nie natknie
i się przekona, kto w wierze
jest pierwszy a kto ostatni...

Bywa, że ci którzy uwazają się
za pierwszych
daleko są od sprawiedliwości,
daleko są od miłości...

Św. Ambroży z Mediolanu
powiedział zaskakujące zdanie:
Owocniejsza jest wina niż niewinność.

Poczucie winy może bowiem
odrodzić człowieka,
przybliżyć do Pana Boga,
natomiast niewinność, która
pyszni się i na innych wyniośle
patrzy staje się bezpłodna -
Poczucie, że się jest niewinnym,
że się jest kimś lepszym
może nas od Pana Boga
bardzo, ale to bardzo oddalić...

A zatem: Nie uważjmy się 
za niewinnych, za lepszych -
nie sądźmy, nie potępiajmy innych,
bo i Chrystus nikogo nie potępia.
Przyszedł przecież żeby szukać,
to co zginęło, zatraciło się,
co przepadło...

Ojcze przebacz, bo nie wiedzą
co czynią - to jest najmocniejsze
słowo, jakie można wypowiedzieć
wobec ludzi grzesznych
i wobec siebie samego: Przebacz!!!

Ojcze przebacz! To jest klucz
do ciasnych drzwi - klucz do nieba...



XX Niedziela Zwykła


Jezu, Ty mówisz:
Czy myślicie, że przyszedłem
dać ziemi pokój?
Nie, powiadam wam, lecz rozłam.
Odtąd bowiem pięcioro będzie
rozdwojonych w jednym domu 
                      (Łk 12,51-52).
					  
					  
Kolejny paradoks Ewangelii...
Jako  chrześcijanie mamy budować
dom, czyli wspólotę opartą 
na wzajemnej miłości.

Równocześnie należy liczyć się
z tym, że w takim domu zamieszka
zazdrość, która 
boleśnie podzieli domowników...

Zazdrość jest główną przyczyną
błądzenia ludzi, to że budują
między sobą mur wrogości, że się
nienawidzą...

Zazdrość stała u początku grzechu
Kaina. Nie pozwoliła Kainowi przyznać,
że jego brat może być lepszy od niego.
Zazdrość nienawidzi bliźnich 
nie dlatego, że są źli, ale dlatego,
że są dobrzy, a nawet lepsi od nas.
W gruncie rzeczy nienawidzi ona dobra,
o ile nie jest "jej dobrem".

Zazdrość rzuca podejrzenia, oskarżenia,
wiecznie "demaskuje" innych, Nie spocznie
dopóki nie dowiedzie, że bliźni jest
niecnym obłudnikiem.
Ustawia między ludźmi krzywe zwierciadła,
a następnie skłania ich do tego, by się
nawzajem "prostowali".
Ludzie mogą się nawet zabijać, uważając,
że "Bogu wyrządzają przysługę".

Pociski zazdrości to najgroźniejszy
rodzaj broni. One trafiają zawsze w dwa
serca - najpierw strzelca a dopiero
potem w serce ofiary"



XIX Niedziela Zwykła


"...bądźcie gotowi, gdyż o godzinie,
której się nie domyślacie, 
Syn Człowieczy przyjdzie" (Łk 12,40).


Każdy nowy dzień wstaje
A my wraz z nim
Chyba nie do końca wierząc,
Że może to być nasz dzień ostatni -
Nasz ostatni 
Wschód i zachód słońca...
Zbawienie jest zatem bliżej nas
Niż wtedy, gdyśmy uwierzyli...

Jest taka przepiena modlitwa
Św. Faustyny - proszę posłuchać:
Gdy patrzę w przyszłość, ogarnia mnie trwoga,
Ale po cóż zagłębiać się w przyszłości?
Dla mnie jest tylko chwila obecna droga,
Bo przyszłość może w duszy mojej nie zagości.

Czas, który przeszedł, nie jest w mojej mocy,
By coś zmienić, poprawić lub dodać                                                 Bo tego nie dokazał ani mędrzec, ani prorocy,
A więc co przeszłość w sobie zawarła, na Boga zdać.

O chwilo obecna, ty do mnie należysz cała,
Ciebie wykorzystać pragnę, co tylko jest w mej mocy,
A chociaż jestem słaba i mała,
Dajesz mi łaskę swej wszechmocy.

A więc z ufnością w miłosierdzie Twoje,
Idę przez życie jak dziecko małe
I składam Ci codziennie w ofierze serce moje
Rozpalone miłością o Twoją większą chwałę.

Przytoczyłem te mądre słowa niewykształconej
dziewczyny, żeby powiedzieć, że słowa Jezusa:
"Bądźcie gotowi", inaczej mówiac:"Czuwajcie"
odnoszą się do chwili obecnej".

Teraz jest czas abyś się przebudził
Dla Boga, dla ludzi, dla swoich bliskich -
Nie zjadał bliźniego, 
lecz kochał jak siebie samego...
Żył pełniej, żył lepiej - żył przyzwoicie...

Tylko chwila obecna - Ona 
Należy do ciebie cała,
Cała jest w twoich rękach - 
Nie musisz jej zmarnować!!!



XVIII Niedziela Zwykła


"Nauczycielu, powiedz mojemu bratu,
żeby się podzielił ze mną spadkiem"
                             (Łk 12,13).


Jakże często próbujemy wciągać
Jezusa w załatwianie przyziemnych
spraw - 
najczęściej naszych konfliktów
ludzkich...

Kościół musi bardzo uważać, 
by nie dać się wciągnąć 
w rozwiązywanie spraw konfliktowych.
Od tego są inne trybunały...

Udział w konfliktach zniewala
człowieka - źródłem tego zniewolenia 
najczęściej jest chciwość...

- Głupcze, nawet gdybyś opływał
we wszystko, życie twoje nie jest
zależne od twojego mienia...

Tak bardzo dbasz o własne swe mienie,
czy z równą troską zabiegasz,
żeby być bogatym u Boga - bogatym
w miłość?!

Panie Jezu, proszę Cię o jedno:

Uczyń mnie wolnym człowiekiem,
Abym mógł być dobry,
Albowiem tylko wówczas
Jestem,
Gdy jestem dobry.
Oto jedyna miara
Mojego człowieczeństwa
I istnienia. 


XVII Niedziela Zwykła


"...z powodu jego natręctwa
wstanie i da mu, ile potrzebuje"
                          (Łk 11,8b).
						  
						  
Z Panem Bogiem
można i trzeba się targować,
ale tylko o jedno - o miłosierdzie...

Prosić, szukać, kołatać uporczywą
modlitwą... 

Z naszego ludzkiego pkt. widzenia
- to słabość Boga,
że kocha grzeszników, z których ja
jestem pierwszy...

Dopóki nie zobaczę tego,
że jestem grzesznikiem,
marnotrawcą
wspaniałych darów Bożych,
nigdy nie doświadczę
Bożego miłosierdzia -
potęgi tej miłości, która zbawia świat...

Miłości,
która trzciny nadłamanej nie złamie,
nie zagasi knotka o nikłym płomyku,
bo nie chce śmierci grzesznika, lecz
aby się nawrócił i miał życie w sobie,
aby żył...

Dopóki nie zobaczę siebie
jako grzesznika,
na którego Jezus patrzy z miłością
i do którego przychodzi z przebaczeniem,
nigdy nie zobaczę innych grzeszników,
tak jak Jezus na nich patrzy, i ...
nie zapragnę dla nich miłosierdzia, żeby
i do nich Jezus przyszedł z przebaczeniem.

- Nie starczy mi na to wyobraźni...



XVI Niedziela Zwykła


"Marto, Marto,
martwisz się i niepokoisz
o wiele,
a jedno jest potrzebne"
                    (Łk 10,41-42a).


Marto, Marto
Jak dobrze, że jesteś -
Jesteś Głosem Pana:
- Zobacz proszę,
Ja JESTEM...

Bóg JEST -
On moim życiem,
Źródłem - ja potokiem
Patrzę na świat -
Jego boskim okiem
Dlatego, że JEST -
Ja - mogę być mną...

Człowiek, istota myśląca -
"homo sapiens" jest w pełni
sobą, jeśli jest "homo adorans" -
istotą modlącą się, oddającą 
chwałę Bogu.

Nie jestem sobą, nie jestem
mną, kiedy się nie modlę...

Modlitwa wprowadza pokój
w nasze troski i niepokoje,
sprawia, że cały nasz trud
pod słońcem, zwłaszcza trud
miłości ma sens.

Jako wierzący - świadomi,
że Bóg JEST, mamy być "solą ziemi 
i światłem dla świata".

- Tą intuicją dzieli się z nami
poeta mówiąc: że
"nie jest światło, by pod korcem stało,
Ani sól ziemi do przypraw kuchennych,
Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy - praca, by się zmartwychwstało".
                            (C.K. Norwid)

							
							
							
XV Niedziela Zwykła


"A kto jest moim bliźnim?" (Łk 10,29b).


Miłość należy się Bogu i bliźniemu,
czyli każdemu, kto jak Pan Bóg
bogaty jest w miłosierdzie -

to jest największe bogactwo jakim
możemy się cieszyć, jakie możemy
posiąść na całą wieczność...

- Bogactwo, którego ani mól ani rdza
nie zniszczą, złodzieje nie rozkradną,
woda nie rozmyje, czas nie zamieni 
w popiół...

To jest największe nasze bogactwo,
jakim możemy się z innymi dzielić
niczego nie tracąc, wręcz przeciwnie,
zyskując już tu na ziemi ludzką
wdzięczność i niebo na dodatek -
tak powiedział nam Pan... I to jeszcze,

że miłosierdzie ma serce i oczy 
otwarte i widzi, komu trzeba pomóc;
ma umysł i ręce gotowe do niesienia
pomocy;
ma też wyobraźnię i kieszeń otwartą,
gdy jest potrzebne wsparcie finansowe.

Miłosierdzie to "obraz i podobieństwo"
Boże - to my piękni pięknem Twoim,
Panie, zawsze ilekroć angażujemy się
w służbę miłości...


XIV Niedziela Zwykła


Jezu, Ty mówisz: "Oto posyłam was 
jak owce między wilki"  (Łk 10,3).


Niełatwo jest żyć w świecie wilków -
żyć tak, by samemu nie stać się
wilkiem...
Zachować łagodność owcy i roztropność
węża...
Mieć wyobraźnię miłosierdzia,
współczucie i miłość w sercu - miłość
pomimo wszystko - ten znak sprzeciwu...
Znak, któremu zawsze sprzeciwiać się
będą ludzie złej woli, 
opanowani nienawiścią, zazdrością, 
żądzą zabijania i niszczenia - ludzie
źli, którzy umiłowali ciemności, którzy
nienawidzą światła...

Nie żyjemy w próżni - człowiek albo 
jest obrazem - znakiem Boga, Bożej
obecności pełnej dobroci i miłości,
albo jest obrazem besti - diabła -
jego obecności we wszystkich przejawach
zła, nienawiści, wilczej agresji...


XIII Niedziela Zwykła


Jezu,  Ty mówisz:  "Lisy mają 
nory i ptaki powietrzne  - gniazda, 
lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, 
gdzie by głowę mógł położyć" 
                            (Łk 9,58).

Bezdomność, to wielkie ubóstwo...
Bezdomność Boga -
Tak bardzo uniżył samego siebie,
stał się tak bardzo ubogi,
żeby nas swoim ubóstwem ubogacić...

Czy to możliwe, żeby ubóstwem
kogoś ubogacić?!

Często mając dom, zamieniamy go 
w graciarnię, w magazyn rzeczy,
które nas zniewalają. Trzymamy się
ich kurczowo, żeby ich nie stracić - 
nawet tych niepotrzebnych, zbędnych...

Ku wolności wyswobodził nas Chrystus.
Ubóstwo, to przestrzeń wolności.

Mieć to, co potrzebne jest do życia.
Jeśli już o coś zabiegać i gromadzić
to tylko miłość -
nasz skarb dla nieba, którego
ani rdza ani mól nie zniszczy,
złodzieje nie rozkradną, 
woda nie rozmyje, czas nie zamieniamy
w popiół...

Naprawdę, tak niwiele trzeba, żeby być
szczęśliwym - wystarczy mieć to, co
potrzebne jest do życia i nie być
nikomu nic dłużnym, poza miłością...



XII Niedziela Zwykła


"Jeśli ktoś chce iść za Mną,
niech się zaprze samego siebie,
niech co dnia bierze krzyż swój
i niech Mnie naśladuje" (Łk 9,24).


Można żyć obok Jezusa, 
żyć swoim życiem,
tak jakby Jezusa nie było -
Wielu ludzi w kościele
tak właśnie żyje...

Nie ma nic głupszego,
niż żyć z człowiekiem mądrym
i nie uczyć się mądrości.

Nie ma nic głupszego,
niż powiedzenie: "Jestem
wierzący ale niepraktykujacy".

Nie ma nic głupszego,
niż iść za Jezusem
i Jezusa nie naśladować.

Mówiąc najkrócej:
Krzyż bez Jezusa
Staje się przekleństwem -
Jezus bez krzyża
Jest oszustwem
Niewierzących chrześcijan...



Niedziela Trójcy Przenajświętszej


Trójjedyny Bóg nie jest we Wszechświecie
najwspanialszym samotnikiem, samolubem,
najdoskonalszym bytem i rozumem, ale ma
swoje wewnętrzne życie - 
Jego istotą najgłębszą jest miłość, która
krąży w Nim.

Bóg jest Miłością - 
Ojciec kocha Syna, Syn kocha Ojca. Łączy
ich Duch wzajemnej miłości przyjmowania
i dawania...

Ojciec wszystko daje Synowi i wszystko
od Niego przyjmuje.
Syn wszystko przyjmuje od Ojca i wszystko
Mu daje -
Duch wzajemnej miłości przyjmowania 
i dawania jest właśnie Duchem Świętym
łączącym tych, którzy się kochają...

Tajemnica Najświętszej Trójcy, czyli
wewnętrznego życia Boga 
ma ogromne znaczenie dla naszego życia,
bo to nie jest bez znaczenia, czy żyjemy
dla kogoś, czy tylko dla siebie...

Czy tego chcemy czy nie, jesteśmy od siebie
zależni, jesteśmy sobie nawzajem potrzebni...
Czy tego chcemy czy nie, jesteśmy od Boga
zależni, jesteśmy Bogu potrzebni...

Kiedy zapominamy o tym, nasz świat staje się
smutny i pusty - nie mamy nikomu nic do dania, 
nic do zaofiarowania oprócz... własnego
egoizmu. A to za mało, by być szczęśliwym...


Niedziela Zesłania Ducha Świętego


Jezu, Ty mówisz: "Pokój wam!"
i posyłasz na świat Ducha Św.,
by pokój -
jeden z najcenniejszych Bożych
darów  mógł spocząć  w naszych
ludzkich sercach...

To On promieniuje mocą,
która  usuwa  z ludzkich  serc
lęki i niepokoje -
mocą, która ucisza i uspakaja
nawet najbardziej roatrzęsionych,
zalęknionych, niepewnych jutra...

Ludzie złego ducha są wypełnieni
niepokojem,  który  rozlewa  się
na otoczenie 
jak woń rozkładajacego się trupa...

Pokój wam!
Pokój mój niech będzie z wami! -
to jedno 
z najpiękniejszych pozdrowień.
- Przynosi pokój i sprawia radość
sercu jak podarek...


VII Niedziela Wielkanocna
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego


Smutek i radość - to sprzeczne 
uczucia, które nam towarzyszą
w chwili odejścia naszych bliskich...

Smucimy się, gdy ktoś, kogo kochamy
umiera, zrywa się więź, wszystkie
uczucia ludzkiego serca...

Jest jednak jeszcze prawda wiary:
śmierć człowieka to wielka Boża sprawa.
Istnieje coś, co przerasta ludzki smutek.

Radość jest większa niż smutek.
Radość, że jest Pan Bóg, że człowiek
idzie do nieba, 
by spotkać się z Bogiem na zawsze...

Pogrzeb to pożegnanie kogoś, 
kto udaje się w podróż do nieba.

Każdy udział w pogrzebie 
jest sprawdzianem naszej wiary w życie
wieczne -
wiary, że to ma sens,
że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są dobrze im jest,
bo odeszli po to by żyć.
I tym razem będą żyć wiecznie...


VI Niedziela Wielkanocna


Jezu, Ty mówisz: "Gdybyście Mnie
miłowali, rozradowalibyście się,
że idę do Ojca"         (Jn 14,28).


A co będzie, gdy nagle odejdziesz? -
Trwoga,  ból,   smutek,  niepokoje 
chwycą za serce...

Jakie to trudne, 
gdy myślimy o odejściu ostatecznym -
Jakie to trudne, 
gdy  myślimy  o  śmierci...

Śmierć najbliższych, to sama żałość -

Jakże się radować, jakże się cieszyć,
skoro wraz  z tymi,  którzy odchodzą,
a których kochamy  odchodzi,  umiera
jakaś część nas samych -
naszego świata, którego już nie będzie
i już nie wróci...

Czy w podejściu  do  śmierci  bliskich
nie więcej w nas  miłości własnej  
niż  miłości  do tych, którzy odchodzą?

Skoro śmierć jest przejściem 
do lepszego życia -  
do Domu wiecznego szczęścia, to zapomnij, 
że jesteś, gdy mówisz, że kochasz...



V Niedziela Wielkanocna


"Po tym wszyscy poznają,
że jesteście uczniami moimi,
jeśli będziecie się wzajemnie
miłowali"        (Jn (13,35).


Miłość wzajemna w małżeństwach,
w rodzinach, we wspólnotach
zakonnych, religijnych -
jeżeli jej nie ma, jeśli jej
brak, to brak też światła
przynależności do Chrystusa.

Jeżeli nie ma wzajemnej miłości
w naszych małżeństwach, w naszych
rodzinach, w naszych wspólnotach,
to nikt, nawet Chrystus 
nie rozpoznaje wśród 
nas chrześcijan swoich uczniów...

Miłość wzajemna jest głównym
narzędziem głoszenia Ewangelii.


IV Niedziela Wielkanocna


"Moje owce słuchają mego głosu, 
a Ja znam je (...) nikt nie wyrwie
ich z mojej reki (...) I nikt nie
może ich wyrwać z ręki mego Ojca.
Ja i Ojciec jedno jesteśmy"
                    (Jn 10,27.29).


Słowa Jezusa o Nim samym i o Bogu,
a także  słowa o życiu i o śmierci
są wiarygodne, gdyż 
Jezus jedno jest z Bogiem - Ojcem.

Jeżeli  jesteśmy z Nim  -  z Jezusem,
słuchamy Jego głosu i idziemy za Nim,
jednego możemy być pewni, 
że jesteśmy w Bożych rękach...

A skoro tak, to nikt ani nic - żadna
siła, 
żadna moc  nie wyrwie nas z tych rąk...

Chyba, że my sami wyrwiemy się
z rąk Bożych, 
uwiedzeni przez fałszywych proroków
i ich najemników - 
ideologów najprzeróżniejszej maści.
Dając im wiarę, oddamy się w ręce
obcych, wrogich nam żywiołów, które 
nas poniosą na pewne zatracenie...

Tragedią człowieka, który przestał
słuchać Boga, 
przestał liczyć się z Bogiem jest
to, że karmiąc się złudzeniami - tym
wszystkim, co daje złudne poczucie
wolności, 
nieuchronnie staje się łupem wilczych -
nieludzkich praw...



III Niedziela Wielkanocna


"... czy kochasz Mnie?" (Jn 21,17b).


W podobnej sytuacji cudownego połowu ryb,
za pierwszym razem, przy pierwszym powołaniu,
Szymon Piotr powiedział do Jezusa, 
że nie jest godzien być z Nim: - "Odejdź ode
mnie Panie, bo jestem człowiek grzeszny..."

Teraz, gdy słyszy, że to jest Pan, pierwszy
rzuca się wpław do jeziora, tak jakby chciał
jak najszybciej znaleźć się w Jego objęciach,
w objęciach Jezusa...

Dlaczego? - Po tym jak zdradził, trzykrotnie
zaparł się Jezusa, dlaczego nie mówi teraz:
"Chryste odejdź! Chryste nie patrz! Tak bardzo
się wstydzę, bo zgrzeszyłem przeciwko Tobie..."

Myślę, dlatego, że doświadczył wcześniej Bożego
miłosierdzia... Kiedy słysząc pianie koguta
spojrzał Jezusowi w oczy, Jego oczy mówiły:
"Kocham cię", wtedy gorzko zapłakał, łzami 
wdzięczności...

Przy nawróceniu tak jest zawsze - Kiedy cię
dopadnie miłosierdzie Boże, nie celebrujesz
już swoich smutków, smuteczków, nie męczysz się
dawnymi przewinieniami, nie rozpamiętujesz
popełnionych grzechów, tylko z wdziecznością
rzucasz się w objęcia Pana Boga - w ojęcia 
Miłości, która pyta o miłość: "Czy kochasz Mnie?"

Sprawdzianem tego, czy kochasz, będzie twoja
zgoda na to, że miłość cię poprowadzi nawet
dokad ty nie chcesz...

Z Bożej perspektywy mniej ważne jest, jaki
był grzech, a ważniejsze, jakie jest owocowanie
po grzechu... - A zatem: "Czy kochasz?"


Niedziela Miłosierdzia Bożego


"Boże, bądź miłosierny dla mnie,
grzesznika" (Łk 18,13).


Świat odwrócony od Boga zdziczał,
znikczemniał, stał się nieludzki,
złowrogi...
Ludzie mocno obolali, poranieni,
ranią innych własnymi ranami...

Jezu, podobny do nas we wszystkim,
oprócz grzechu, jedynie w Twoich
ranach jest zdrowie, tylko Twoje
rany leczą - pochyl się nad nami
grzesznikami, dotknij ran naszych
grzechów,
abyśmy się nie krzywdzili
nawzajem, nie ranili, nie kąsali
i nie pożerali jeden drugiego...

W zalewie zła,
zdziczenia, nienawiści i ludzkiej
głupoty, są rzeczy na ziemi piękne
i dobre, które czynią wszystko nowe...

Dzięki nim coś, co obumarło,
zaczyna na nowo żyć -
ludzkie sumienia,
wyobraźnia miłosierdzia i wielkie
pragnienia, a zwłaszcza wielkie
pragnienie miłości...

Co, jak co,
ale wobec miłości
wszystko trzeba uznać za śmieci...
- Żeby usłyszeć słowa:
Kocham cię...
Ja cię nie potępiam...
Odpuszczają się wszystkie twoje
grzechy... - Na to nie ma żadnej ceny...

Jezu, Zraniony Uzdrowicielu,
obym nie wzgardził tą miłością,
którą znajduję w dotyku
Twoich świętych, otwartych ran...
Bez Twojej miłości, życie ludzkie
tu na ziemi nie ma sensu ani piekna -
staje się nieludzkie, niemiłosierne,
straszne...


ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE



Wielka Noc Zmartwychwstania


"Dlaczego szukacie żyjacego
wśród umarłych?" -
mówi nasz Bóg ustami anioła.


Ludzie mówią, że żyją,
lecz są martwi,
bo bez wiary, nadziei i miłości
w swym sercu -

na próżno szukać w nich żyjącego
Boga...

Boga, który kocha i tęskni
za powrotem do człowieka,
który był Jego ojczyzną -
człowieka,
który skazał Boga swego na wygnanie
uśmiercając w sobie wiarę, nadzieję
i miłość...

Zmartwychwstanie to prawda o Bogu
i prawda o mnie - to prawda o triumfie
wiary nad bezsensem,
nadziei nad rozpaczą,
miłości nad pustką, a tym samym
to prawda o triumfie życia nad śmiercią...

Wielki Piątek


"Wykonało się!" -
mówi nasz Bóg.


Twoje otwarte rany -
Przebite serce, nogi i ręce...

- Cały Ty Panie,
Kochający - niekochany
Czekający na miłość - od zaraz...


Wielki Czwartek


"Dałem wam przykład..." -
mówi nasz Bóg.

Prawem Wieczernika jest umywanie nóg,
czyli służba.
Pokora Boga nie ma granic -
przychodzi do ludzi,
nie aby Mu służono, lecz aby służyć...

- Chcesz być kochany,
więc pozwól kochać się Bogu nim będzie
za późno...


Niedziela Palmowa


Entuzjazm,  tak  bardzo  ważny
i potrzebny w życiu religijnym -
buduje wspólnotę, zespala ludzi,
motywuje ich do działania.
On sprawia, że ludziom wyrastają
skrzydła. On karmi dobrą wolę.
Zło nie lubi takiego entuzjazmu,
bo czuje się nim zagrożone,
dlatego bardzo szybko go gasi.
W Wielki Piątek nie zostanie 
już nic 
z entuzjazmu Niedzieli Palmowej.

W życiu religijnym trzeba być
przygotowanym 
na eksplozję światła - eksplozję 
szczęścia  i ciemną otchłań bólu...


V Niedziela Wielkiego Postu


"Idź i odtąd już nie grzesz" (Jn 8,11).


To wielka łaska zobaczyć swój grzech,
że jest głupotą...
Łaską jest też nie chcieć już wiecej
trwać w tej głupocie, czyli w grzechu.

Bóg, który bogaty jest w miłosierdzie
obu tych łask udziela nam hojnie.
Pytanie tylko: Czy my chcemy zmądrzeć
i na dary Pana Boga się otworzyć? -
Czy chcemy z Bożą pomocą wznieść się
ponad siebie, 
ponad swój grzech  i  zacząć wszystko 
od nowa?

Postanowienie poprawy 
musi być realizowane natychmiast, a nie
od jutra.


IV Niedziela Wielkiego Postu


"A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go
jego ojciec  i  wruszył się  głęboko;
wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się
na szyję i ucałował go" (Łk 15,20b).


Jeśliby ktoś wątpił jeszcze w dobroć
Boga, nie ufał Jego miłości, 
to usłyszana przed chwilą przypowieść
tylko potwierdza biblijną prawdę:
Nasz Bóg ma serce - 
serce pełne wzruszającego współczucia,
pełne miłości...

- Miłości nie za cokolwiek, ale pomimo
wszystko...      Bóg kocha nas za nic.

Bogaty jest w miłosierdzie - 
jak powiedział papież Franciszek - On
nie męczy się przebaczaniem.
Z wielką radością, z serca nam przebacza...

Przebaczenie jest zawsze związane 
z wielką radością tego, kto przebacza.

To radosna-szczęśliwa chwila, gdy mogę
przebaczyć temu, kto w skrusze serca 
uznaje swój błąd i prosi o przebaczenie...

Kto nie umie się cieszyć, jeszcze nie 
przebaczył!


II Niedziela Wielkiego Postu


Jezu, "nie z tej ziemi"
chodzisz po tej ziemi
zwykle zapomniany, lekceważony,
prawie nieważny -

Gdy nagle rozbłyskasz,
jak błyskawica,
wszystko rozświetlasz...

Nie wiadomo, skad się wziąłeś,
nie wiadomo, dokad idziesz,
a zmienia się sens otaczającego
nas świata...

W jednej chwili jasno widzimy,
to że JESTEŚ,
że jesteś z nami,
i że jesteś dla nas...
- Znowu tak bardzo ważny,
NAJWAŻNIEJSZY!

Bluźni każdy,
kto mówi, że Pan Jezus na śmietniku
nikt Go nie kocha lubi szanuje...

- Świat sam świństwa i bluźnierstwa
wszystkie zwymiotuje,
a On jak łza matki na starym kleczniku,
czysty i piekny w młosierdziu swoim,
jasny i czysty jak anioł...



I Niedziela Wielkiego Postu


"...wiedziony był przez Ducha
na pustyni czterdzieści dni,
i był kuszony przez diabła" (Łk 4,1b).


Nie tylko słowo wiary - słowo Boga
jest blisko ciebie,  lecz  również
słowo niewiary  -  słowo diabła...

Diabeł  -  kłamca  i  oszczerca
wszystko zrobi, 
wszystkim się  posłuży, nawet słowem
Bożym, żebyś z Bogiem się nie liczył,
powodowany  troską  o ziemski  tylko
pokarm - o wszystko, co dla ciała...
Żebyś  Pana Boga  swego lekceważył
oddając pokłon bożkom przez siebie
stworzonym...
Wreszcie, 
żebyś  w  swoich  przedsięwzięciach
wciąż wystawiał na próbę Pana Boga swego...

Wszyscy idziemy przez pustynię...

W pokuszeniach, w dolach i niedolach,
słońcach  i   gwiazdach,  w niebach i
w piekłach  - idziemy, mając przykład
Jezusa i Jego słowa będące antidotum -
odtrutkę na jad kusiciela:

"Nie samym chlebem żyje człowiek".
"Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał
pokłon i Jemu samemu służyć będziesz".
"Nie będziesz wystawiał na próbę Pana,
Boga swego".

Wcale nie musisz wybierać tego, czym
kusi cię diabeł -
on nie jest panem wszystkiego,
dlatego nie może dać ci wszystkiego.

Panem wszystkiego jest Jezus. Tylko
On może dać ci wszystko, czyli miłość,
a wraz z nią szczęście...

- Czy może być szczęście większe od
tego, gdy wiem, że jestem kochany?!



8 Niedziela Zwykła


"Po własnym owocu bowiem 
poznaje się
każde drzewo"   (Łk 6,44).


Nie ma brzydkich drzew,
są tylko robaczywe owoce -
tak samo jest z ludźmi...

Z obfitości zepsutego,
chorego na nienawiść
człowieczego serca mówią
jego usta rzeczy podłe, plugawe...

Tyle się dzisiaj mówi
w mojej ojczyźnie
o mowie nienawiści,
o przemyśle pogardy, uderzając
przy tym w wysokie tony,
i niestety nie w swoje, 
lecz w cudze piersi...

W tym wszystkim nie ma 
nawrócenia - 
przemiany własnego serca...
W tym wszystkim nie ma modlitwy:
Panie, 
niech moje serce się nie pyszni 
i nie patrzą wyniośle moje oczy...
Z obfitości serca,   niech moje
usta mówią rzeczy tylko dobre -

Niech ani jedno moje słowo
nie będzie złe, plugawe.
Niech ani jedno moje słowo
nie czai się do skoku.