Nie można sobie wyobrazić odpoczynku bez marzenia przed płonącymi polanami. Kto nie doświadczył marzenia przed ogniem, ten utracił, naszym zdaniem, ludzką, pierwotną zdolność obcowania z ogniem.(…) Przy ogniu trzeba usiąść, należy odpoczywać nie śpiąc, trzeba się zgodzić marzenie obiektywnie specyficznie.

Gaston Bachelard

Sercem domu Św. Jacka jest kominek, który został pobudowany w miejscu starego, kaflowego pieca stojącego w jednej z trzech izb szkolnych – a dzisiaj dedykowany Romanowi Brandsteatterowi.

W kominku płonie ogień – symbol miłości i sprawiedliwości, który może być rozkoszą, ale bywa i torturą. Ze wszystkich zjawisk, które całkowicie łączy przeciwieństwa. Nie przypadkowo Bóg sprawiedliwy ukazał się Mojżeszowi pod postacią gorejącego krzewu. Ogień „jest bytem raczej społecznym niż od samego początku przedmiotem ogólnego zakazu, to co o nim najpierw wiemy to, że nie wolno. Jedyny spośród pozostaje nietknięty.
„Ogień sugeruje pragnienie zmiany, przyspieszenia czasu, sprowadzenia całego życia do kresu, do wyjścia poza nie. (…) Zafascynowany człowiek słyszy wezwanie stosu. Zniszczenie staje się dla niego czymś więcej niż zmianą, ODNOWIENIEM.”
Ojciec Jan Góra – znamienity gawędziarz, który najczęściej organizuje wieczory przy kominku, powiedział kiedyś, że Bóg działa FASCYNACJĄ. Ogień jest najbardziej fascynującym, ale musi być poskromiony, więziony, na przykład w kominku, bo jest fascynacją niebezpieczną.

Często z entuzjazmem mówi się o tak zwanych „szaleńcach bożych” ludziach opętanych Bogiem, nie zastawiając się, co te określenia znaczą. Tymczasem Bóg nie ukazuje się bezpośrednio, ale stawia przed nami innych ludzi, nie może, więc pozwalać na szaleństwa, raczej na początku uczy pokory. Tak jak kominek pilnuje ognia, otaczając go kamieniami, tak Bóg człowieka, otaczając go przede wszystkim ludźmi.
Bóg i ogień nie pozwalają się dotknąć, dlatego wciąż fascynują.

Przy kominku, który znajduje się w pokoju poświęconym Brandsteatterowi, gromadzą się codziennie wieczorem mieszkańcy domu goście, miejscowi. tutaj odbywają się najważniejsze rozmowy, nieprzerwane żadną pracą, tutaj w pełni jesteśmy dla siebie.. Wspólne zajęcia, praca bardzo jednoczą ludzi, ale najtrudniejsza jest sztuka słuchania.

Agnieszka Doda